Hij was een van de leden van het eerste uur. Was ook ons eerste erelid samen met Lies. Nog altijd sprak hij met gepaste trots over “zijn” Tie Dal Dee. Sinds een tijdje was hij min of meer gekluisterd aan zijn rolstoel. Toch weerhield dat hem er niet van daar waar mogelijk bij optredens aanwezig te zijn en mee te spelen. Met zijn trom voor zich had hij zichtbaar plezier. Ook op repetities kwamen ze samen met regelmaat langs bij hun muziekvrienden.

Vanmorgen kwam het bericht dat Hans toch nog vrij plotseling was overleden. Helaas lukte het hem niet te herstellen van de griep die nu wereldwijd slachtoffers maakt. Zo moeten wij afscheid nemen van een van de steunpilaren van onze vereniging. Dat slaat diepe wonden binnen de club. Het zal nog wel even duren voordat wij deze tik te boven zijn. Onze gedachten gaan uit naar Lies voor wie het nog veel ingrijpender zal zijn, maar die tot in lengte van dagen deel blijft uitmaken van de Tie Dal Dee familie. Maar ook Jolanda en Patrick die zomaar ineens hun (schoon)vader moeten missen. Laurie en Mitchel die afscheid moet nemen van hun opa.

Hans we gaan je missen. Wij troosten ons met de gedachte  “Ooit zijn we allen samen”